Kinezjologia edukacyjna - Edukator Anna Drzewicka

Jest to nieinwazyjna, holistyczna metoda, której nazwę można dosłownie przetłumaczyć jako „naukę o ruchu”. Oparta jest na podstawach neurofizjologii.

Posługując się prostymi ćwiczeniami, wspiera naturalne zasoby człowieka. Wykorzystuje wzajemne zależności rozwoju fizycznego, emocjonalnego i intelektualnego. Odwołuje się do procesów rozwojowych i edukacyjnych. Używane w Kinezjologii Edukacyjnej ćwiczenia i procedury wspomagają efektywne uczenie się i funkcjonowanie na optymalnym poziomie. Koryguje dysfunkcje rozwojowe dzieci, młodzieży i dorosłych. Służy uruchomieniu intelektualnego potencjału „drzemiącego” w człowieku.

Twórcą Kinezjologii Edukacyjnej jest dr Paul E.Dennison. Wymyślił on ćwiczenia angażujące między innymi obie strony ciała i ruchy skoordynowane gałek ocznych, rąk oraz nóg, co równomiernie uaktywnia obie półkule. Gimnastyka mózgu i ćwiczenia dr Dennisona poprawiają koncentrację i pozwalają jednocześnie uruchomić obie półkule mózgowe. Dzięki tym ćwiczeniom można również rozciągać mięśnie, bowiem zlikwidowanie napięcia mięśniowego sprawia, że mózg może wykorzystywać całą energię do przyswajania i przetwarzania nowych informacji, czyli do szeroko pojętego uczenia się.

Proces uczenia się będzie miły i przystępny pod warunkiem, że zostanie poprowadzony w wielu kierunkach (wielowymiarowo), angażując wszystkie zmysły, w trzech wymiarach, tj. lateralizacji, koncentracji i stabilności.

• Lateralizacja jest to zdolność przekraczania linii środka (między prawą a lewą półkulą mózgową, co stanowi podstawę powodzenia w procesie nauczania szkolnego).
• Koncentracja jest umiejętnością wzajemnej współpracy między płatami czołowym i potylicznym. Dzieci nie potrafiące skoncentrować swojej uwagi, odbierane są jako „nieuważające”, „niezdolne”, „opóźnione” lub „nadpobudliwe”.
• Stabilność jest to zdolność przekraczania linii oddzielającej części mózgu odpowiedzialnych za nasze emocje i abstrakcyjne myślenie.

Pełne opanowanie materiału związane jest z jego zrozumieniem, „poczuciem”. Niezdolność do gromadzenia, łączenia w logiczną całość wcześniej uzyskanych wyników jest skutkiem strachu, uchylania się od odpowiedzi, braku umiejętności wyrażania emocji. Ćwiczenia relaksujące przygotowują ucznia do „sprzedawania swojej wiedzy” bez towarzyszących do tej pory negatywnych, blokujących emocji.

Zrównoważone (zintegrowane) uczenie się

„Do zrównoważonego uczenia się całym umysłem dochodzi w wyniku dynamicznych interakcji pomiędzy stanami wysokiego i niskiego biegu.”
Paul Dennison

Kluczem do zintegrowanego (zrównoważonego) uczenia się jest zdolność sprawnego przechodzenia z wysokiego biegu na niski bieg i z niskiego biegu na wysoki bieg oraz czynienie tego w sposób automatyczny.

Na wysokim biegu jesteśmy, kiedy:

• znajdujemy się w bezpiecznym, znanym nam otoczeniu
• posługujemy się tym, czego już nauczyliśmy się
• wykonujemy automatycznie ruchy dobrze znane, a nasze mięśnie są aktywne
• umiemy poruszać się i jednocześnie myśleć

Na niskim biegu jesteśmy, kiedy:

• znajdujemy się w nowym, nieznanym nam otoczeniu
• musimy się czegoś dopiero nauczyć
• musimy włączyć świadomość, aby wykonać ruchy, których jeszcze nie znamy (nasze mięśnie są rozluźnione, musimy je zaktywizować)
• musimy zatrzymać ruch, aby móc pomyśleć (nie potrafimy wykonać tego równocześnie z ruchem)

Małe dzieci posiadają naturalną zdolność przechodzenia od niskiego do wysokiego biegu i odwrotnie. Łatwo przystosowują się do otoczenia i potrafią wchłaniać nieprawdopodobne ilości informacji, które natychmiast wykorzystują w swych działaniach.
Umysł dziecka jest otwarty i przygotowany do uczenia się. Wystarczy pozostawić mu swobodę w badaniu jego otoczenia, posługiwaniu się wzrokiem, słuchem i eksperymentowaniu. Dziecko potrafi analizować, porównywać i dostrzegać różnice, korygować swoje umiejętności i zapamiętywać.

Przeszkodą w utrwaleniu tego stanu jest stres, który pojawia się w momencie, kiedy zaczyna się dziecku stawiać przeszkody (zakazy, nakazy) oraz stosować przymus. Powoduje to, zwłaszcza przy powtarzaniu się takich sytuacji, że umysł dziecka przestaje być zintegrowany i zaczynają się kłopoty z nauką.

Kinezjologia edukacyjna przywraca naturalną integrację umysłu. Służą temu ćwiczenia z zakresu lateralności, doprowadzające do zrównoważenia działania prawej i lewej strony mózgu i ciała.

Aby dorosły mógł osiągnąć naturalny dla dziecka stan sprzyjający uczeniu się, musi utrwalić sobie umiejętność wchodzenia na wysoki oraz niski bieg.

Kiedy przyswoimy sobie informacje przez porównywanie i kojarzenie, potrafimy do tego odnieść każde nowe doświadczenie, czujemy się pewni siebie, bezpieczni – to jest wysoki bieg. Utrwalenie jakiejś reakcji na wysokim biegu, pozwala nam potem wykonywać to działanie automatycznie.